Κύπρος: Πρώτα χρεοκοπία και μετά διχοτόμηση;

«Δεν είμαστε μόνοι μας» ήταν ένα από τα βασικά προεκλογικά σλόγκαν του εκλογικού επιτελείου του Αναστασιάδη. Προφανώς αυτό είχε να κάνει με τη φιλοξενία των εργασιών της Έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που διοργανώθηκε στην Κύπρο από το κόμμα που ηγείται, το ΔΗΣΥ.

Ένα μήνα μετά τις εκλογές και ο λαός της Κύπρου έχει υποστεί κοινωνικό σοκ μετά την επαίσχυντη απόφαση του Γιούρογκρουπ. Η εσωτερική ληστρική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων της Κύπρου, που δειλά δειλά είχε ξεκινήσει εν αναμονή της συνομολόγησης του Μνημονίου, μετατράπηκε εν μια νυκτί σε ληστρική επιδρομή από τα γεράκια της τρόικας και κατ’ επέκταση των Βρυξελλών, λεηλατώντας το βασικό πυλώνα της οικονομίας, το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Όσο θα περνάει ο καιρός, θα τη βιώνει με το χειρότερο τρόπο, καθώς έπεται απότομη απομόχλευση στην οικονομία της, που θα οδηγήσει φυσικά σε απότομη κοινωνική κάθοδο. Ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε και σε μία οικονομία με ισχυρή παραγωγική δομή, αν οι μεγάλες της τράπεζες κατέρρεαν.

Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι η κυπριακή κοινωνία βιώνει ξανά τις συνέπειες του ταξικού συσχετισμού παγκοσμίως και τη διαπάλη για τον έλεγχο των μέσων παραγωγής. Η αρπαγή των ΑΟΖ και η εκμετάλλευση των εργαζομένων θα γίνει με τους όρους των μισθών πείνας που επιβάλλει η τρόικα. Η εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων θα οδηγήσουν την Κύπρο με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλύτερο δανεισμό και περισσότερα χρέη. Ο δε εθνικός πλούτος του λαού θα φυγαδεύεται στις μαύρες τρύπες των φορολογικών παραδείσων. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι η Κύπρος ένας από αυτούς τους «παραδείσους». Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ προκρίνουν την ηγεμονία της Γερμανίας στην ευρωπεριφέρεια αναθέτοντάς της την αποστολή της οικονομικής αποδυνάμωσης της Κύπρου για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της στον τομέα της ενέργειας.

Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του πρώην γ.γ. του ΝΑΤΟ και εκπρόσωπο της ΕΕ σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Χαβιέ Σολάνα που λίγο πολύ θεωρεί «άνθρωπο κλειδί τον Αναστασιάδη γιατί το 2004 υποστήριξε ένθερμα το Σχέδιο Ανάν» και που «τώρα στο τιμόνι της Κύπρου ίσως ξανανοίξει ο δρόμος για ένα νέο κύκλο διαλόγου και επίλυση της εδαφικής διένεξης που θα έβαζε την Κύπρο ακόμη περισσότερο εντός της ΕΕ και οι οικονομικές συνέπειες λόγω των ενεργειακών αποθεμάτων της θα εκτείνονταν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο».

Το πολυκλαδικό – πολυεθνικό μονοπώλιο, ως βασικός υποκινητής των εξελίξεων στην ΝΑ Μεσόγειο, προτάσσει τη μεταφορά μέσω Τουρκίας των τεραστίων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα ανοιχτά της Κύπρου γιατί αποτελεί την πιο οικονομική λύση. Όπως έκανε και στη περίπτωση της κατασκευής του διαδριατικού αγωγού φυσικού αερίου TAP, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστηρίζει με πάθος. Μέχρι και στο σημείο να απειλήσει την κυβέρνηση Σαμαρά ότι αν δεν υπογράψει, θα κάνει τα στραβά μάτια σε περίπτωση που η Τουρκία αντιδράσει βίαια. Σκοπός φυσικά είναι απομονωθεί ενεργειακά από την περιοχή η Ρωσία.

Έτσι η Τουρκία αποκτά σιγά σιγά κυρίαρχη θέση στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αφού ενεργειακά μετατρέπεται σε παίχτης – κλειδί για το δυτικό μονοπωλιακό κεφάλαιο. Παράλληλα, η στρατηγική συνεργασία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβιβ αποδεικνύεται μια φούσκα. Εύθραυστη ήταν και η «πολυμερής» εξάρτηση της Κύπρου, όπως με έπαρση την χαρακτήριζε η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια. Ιδίως έως τώρα που η Ρωσία κρατάει διστακτική στάση.

Δεν υπάρχει ένα κράτος στη σύγχρονη ιστορία που να συμμάχησε με το Ισραήλ και να ευνοήθηκε. Αντιθέτως, όλα έπαιξαν το ρόλο του υπηρέτη, ενώ στο εσωτερικό τους πάντα επικράτησαν πολιτικές και οικονομικές ανισορροπίες. Έπρεπε να περιμένει τρία περίπου χρόνια η συγγνώμη του Νετανιάχου προς τον Ερντογάν για τη δολοφονία των Τούρκων πλοίο «Μαβί Μαρμαρά». Υποτίθεται ότι το Ισραήλ είναι στρατηγικός σύμμαχος της Κύπρου. Μέχρι και οι ΗΠΑ τότε την είχαν καταδικάσει και τώρα πιέζουν για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο συμμάχων τους. Κι όλα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Ομπάμα στο Ισραήλ.

Την ίδια ώρα έχει απεμποληθεί η διαχρονική φιλική στάση προς τους αραβικούς λαούς στο όνομα της «στρατηγικής συμμαχίας» με το κράτος – στρατοκράτη, το Ισραήλ. Ο Λίβανος αρνείται να επικυρώσει διά του κοινοβουλίου του τη συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ που υπέγραψε με την Κύπρο το 2006, καθότι η ΑΟΖ Ισραήλ – Κύπρου καταπατάει κυριαρχικά δικαιώματα. Η Αίγυπτος μόλις πρόσφατα ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει την κυπριακή ΑΟΖ, ενώ είναι διατεθειμένη να καθορίσει με την Τουρκία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το «οικονομικό θαύμα» της Κύπρου, που ξεκίνησε στα τέλη του ’70 και τις αρχές του ’80 οφείλεται εν πολλοίς σε αραβικά κεφάλαια που εισέρρευσαν λόγω της αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Όλες αυτές οι ραγδαίες εξελίξεις οδηγούν για την ώρα την Κύπρο στη διεθνή απομόνωση. Τόσο απομονωμένη δεν υπήρξε ούτε την εποχή του Μακαρίου. Με φόντο την κυπριακή χρεωκοπία είναι πιο ευάλωτη από ποτέ. Πέρα από την απότομη φτωχοποίηση του λαού, κινδυνεύει και η ίδια της η υπόσταση ως ανεξάρτητου κράτους.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ (01/04/2013)

Να χρεοκοπήσουν οι τράπεζες και όχι οι λαοί!

Το «Όχι» στο αναγκαστικό κούρεμα των καταθέσεων φυσικά πρέπει να χαιρετιστεί και να στηριχθεί ως δείγμα ανυπακοής και αντίστασης κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως κατά του σκληρού πυρήνα της ζώνης του ευρώ.

Από την άλλη όμως, δεν παύει να είναι σημάδι ταλάντευσης της κυπριακής αστικής τάξης, ανάμεσα στην ευθυγράμμιση με το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει η Γερμανία και η ΕΕ και στην υπεράσπιση του υφιστάμενου παρασιτικού μοντέλου, δηλαδή αυτού ενός φορολογικού παραδείσου και των τραπεζικών πλυντηρίων που εκφράζεται μέσω της συμπόρευσης με τη Ρωσία.

Ο κυπριακός λαός δεν έχει πια συμφέρον να αποδεχτεί ούτε το ένα μοντέλο ανάπτυξης, ούτε το άλλο. Ιδίως τώρα με τις νέες εξελίξεις. Όπως δεν έχει συμφέρον να αποδεχτεί ούτε τη μία, ούτε την άλλη μορφή εξωτερικού δανεισμού. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, διαφορές που αφορούν στα αστικά συμφέροντα και πιο συγκεκριμένα στη διάσωση των χρεωκοπημένων τραπεζών και την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων.

Ο κυπριακός λαός και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να διαλέξουν, όπως η αστική τάξη, την ιμπεριαλιστική σημαία υπό την οποία θα τεθούν για να προστατέψουν και αυτά τα συμφέροντά τους. Η Κύπρος για τη Γερμανία, τη Ρωσία και τις χώρες της ΕΕ αποτελεί πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με κοινό παρονομαστή την πολιτική και υλική απαξίωση της εργασίας και την εθνική υποτέλεια.

Και το ένα δάνειο και το άλλο θα επιφέρουν δεινά στον κυπριακό λαό. Θα του αφαιρέσουν τη δημόσιο εθνικό πλούτο που επί δεκαετίες ο ίδιος δημιούργησε. Θα του μειώσουν τους μισθούς και θα καταρρακώσουν το ασφαλιστικό σύστημα. Επιπλέον, θα ραπίσει την εθνική του ανεξαρτησία, για την οποία δεκαετίες παλεύει συρρικνώνοντας την ίδια του τη δημοκρατία.

Το να χρεωθεί ο κυπριακός λαός ένα δάνειο 10 δισ. από την τρόικα και να του υπεξαιρέσουν 6-7 δις από τα ασφαλιστικά του ταμεία φυσικά αποτελεί την πιο επώδυνη λύση γι’ αυτόν. Η μόνη λύση που μπορεί να τον διασφαλίσει μελλοντικά είναι η ανεμπόδιστη χρεωκοπία των τραπεζών. Σε πρώτο στάδιο να ενσωματώσει στη δική της πραγματικότητα ένα μοντέλο τύπου Ισλανδίας, με τη θέσπιση πλαισίου για το δημόσιο κοινωνικό έλεγχό τους. Αυτό όμως προϋποθέτει την έξοδο της Κύπρου από τη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οποιαδήποτε άλλη λύση θα πλήξει βάναυσα τα εργατολαϊκά στρώματα. Αρωγός σε αυτό το ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα είναι η εθνικοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου με τα έσοδα να πηγαίνουν στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

 Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, (23/03/2013)

Σε ρόλο καταδότη οι βάσεις στη Κύπρο

ΚΥΠΡΟΣ

Για πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται ο «κρίσιμος» γεωπολιτικός ρόλος που έχουν για τη δύση οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια, ο οποίος φαίνεται να έχει ριζώσει για τα καλά στη κρίση στη Συρία.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του κυριακάτικου φύλλου των Τάιμς πληροφορίες που συγκεντρώνονται, μέσω των συστημάτων παρακολούθησης των βάσεων, για μετακινήσεις των συριακών στρατιωτικών δυνάμεων, διοχετεύονται στους Σύρους αντικαθεστωτικούς αντάρτες. Φιλοξενεί, μάλιστα, δηλώσεις αξιωματούχου της αντιπολίτευσης στη Συρία, που αποκαλύπτει ότι οι βρετανικές Αρχές γνωρίζουν και εγκρίνουν απόλυτα την παροχή πληροφοριών που συλλέγονται από τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο στους Σύρους αντικαθεστωτικούς, μέσω Τουρκίας. Όπως ανέφερε οι Βρετανοί παρακολουθούν από την Κύπρο και συλλέγουν πολύ χρήσιμα στοιχεία, τα οποία «δίνουν στους Τούρκους και στους Αμερικανούς και εμείς τα παίρνουμε από τους Τούρκους». Με βάση αυτές τις πληροφορίες, οι αντάρτες κατάφεραν επιτυχημένα χτυπήματα κατά του στρατού σε δύο περιπτώσεις.

Παράλληλα, η γερμανική εφημερίδα Μπιλντ αμ Σόνταγκ αναφέρεται σε ανάμειξη των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας στις συγκρούσεις στη Συρία. Σύμφωνα με δημοσίευμά της, πράκτορες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND), οι οποίοι επιβαίνουν σε πλοία ανοιχτά της Κύπρου και της Συρίας, χρησιμοποιώντας συστήματα υψηλής τεχνολογίας που καταγράφουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις των συριακών στρατευμάτων, τις οποίες διαβιβάζουν σε Αμερικανούς και Βρετανούς και, ακολούθως, τις διοχετεύουν στους Σύρους αντάρτες.

Οι αποκαλύψεις αυτές αποτελούν την πρώτη επίσημη σύνδεση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών με τους Σύρους αντικαθεστωτικούς. Έως τώρα αυτή η σύνδεση απλώς φημολογούταν. Κατόπιν εντολής της Κύπριας υπουργού Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλλή, η κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο έχει κινήσει διαδικασία υποβολής διερευνητικού διαβήματος στο υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας. Όπως εξήγησε η ΥΠΕΞ «η χρήση των βάσεων για σκοπούς άλλους από αμυντικούς θα συνιστούσε παραβίαση της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης». Ανακοίνωση εξέδωσαν το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ που καταγγέλλουν τις Βρετανικές κατασκοπευτικές κινήσεις που δια μέσω των Βάσεων αποτελούν πηγή κινδύνου για τους λαούς της περιοχής. Γραπτή ανακοίνωση εξέδωσε και το τουρκοκυπριακό κόμμα Ενωμένη Κύπρος όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «οι αγγλικές βάσεις στην Κύπρο είναι εργαλείο συγκέντρωσης πληροφοριών για την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στην Συρία υπογραμμίζοντας ότι η χρησιμοποίηση του νησιού ως βάση συλλογής πληροφοριών και κατασκοπείας, υπηρετεί τον ιμπεριαλισμό και θα πρέπει να αποσυρθούν άμεσα».

(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 27/08/2012)

Αποικία του Ισραήλ η Κύπρος

Κοινές ασκήσεις Αθήνας Τελ-Αβίβ

Μεγάλη κινητικότητα παρουσιάζουν οι εξελίξεις στην Κύπρο τον τελευταίο μήνα. Το προηγούμενο διάστημα η Τουρκία εμφανίστηκε με την τακτική της διαξονικής απειλής κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή με τις απειλές του πολεμικού της στόλου σε σχέση με τις υποθαλάσσιες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και με το παιχνίδι που παίζει γύρω από το ζήτημα του ανοίγματος της Αμμοχώστου. Την εβδομάδα που πέρασε, τη σκυτάλη πήρε το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ που τοποθετήθηκε πια και επισήμως υπέρ της Κύπρου.

Αυτό αποκαλύπτεται στην επιστολή που απέστειλε ο Aμερικανός γερουσιαστής Χάουαρντ Μπέρμαν προς στην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, πό την οποία ζητεί «ριζική επανεκτίμηση της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Κύπρου», καλώντας την να καταδικάσει τη στάση της Τουρκίας για τα θέματα που σχετίζονται με το Kυπριακό. Ο Χάουαρντ Μπέρμαν, καλεί την Αμερικανίδα υπουργό να καταδικάσει τις απειλές της Άγκυρας σε σχέση με την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της, καθώς και την πολιτική αλλοίωσης της δημογραφικότητας της περιοχής.

Ο Μπέρμαν δεν είναι τυχαίος. Είναι ο ηγέτης της δημοκρατικής πλειοψηφίας στην επιτροπή Εξωτερικών της αμερικανικής Βουλής και ο πιο ισχυρός παράγοντας του εβραϊκού λόμπι. Όπως τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί και το πότε έγινε αυτή η κίνηση. Η επιστολή αυτή στάλθηκε μία ημέρα μετά την εκτεταμένη στρατιωτική συμφωνία ανάμεσα σε Κύπρο και Ισραήλ. Η συμφωνία έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα και ανακοινώθηκε μετά την υπογραφή μεταξύ του διευθυντή του στρατιωτικού γραφείου του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας, Τζέικομπ Λαόρ και του υπουργού Άμυνας της Κύπρου, Δημήτρη Ηλιάδη. Πλέον, η Κυπριακή Δημοκρατία μετατρέπεται σε αποικία του Ισραήλ. Κι αυτό γιατί στη συμφωνία αυτή προβλέπεται τόσο η συνεργασία στον τομέα της στρατιωτικής βιομηχανίας, όσο και στον αμιγώς στρατιωτικό. Αφού εκτός από τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ των δύο κρατών, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις θα αναλάβουν τη στρατιωτική εκπαίδευση της κυπριακής εθνοφρουράς σε διάφορους τομείς! Επί της ουσίας, το κράτος του Ισραήλ αναλαμβάνει την κυριότητα της ευθύνης για την εθνική άμυνα της Δημοκρατίας, έχοντας υπό την ευθύνη του και τον έλεγχό του τις κυπριακές στρατιωτικές δυνάμεις. Όπως αναφέρει ο κυπριακός Tύπος, αξιωματικοί του ΓΕΕΦ θα μεταβούν στο κέντρο τακτικών επιχειρήσεων και σχεδιασμών μάχης των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων, με σκοπό να επιμορφωθούν.

Το ΑΚΕΛ χαιρέτισε την επιστολή του αμερικανού γερουσιαστή προς την υπουργό των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον διά του εκπροσώπου Tύπου του, Γιώργου Λουκαΐδη, προσθέτοντας ότι «ο κ. Μπέρμαν δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, είναι σημαντικός παράγοντας στο εβραϊκό λόμπι και βεβαίως ένα σημαντικό μέλος του αμερικανικού Κογκρέσου». Την ίδια ώρα το Ισραήλ και η Ελλάδα ολοκλήρωσαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις για πρώτη φορά στην ανατολική Μεσόγειο.

(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, ο8/04/2012)

Άνοιγμα της Αμμοχώστου

Διπλή πρόκληση της Άγκυρας

Κίνηση που υπονομεύει την ήδη δύσκολη και αδιέξοδη κατάσταση στο τραπέζι των απευθείας διαπραγματεύσεων για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος, αποτελούν οι πιθανές ενέργειες της Άγκυρας για το θέμα της περίκλειστης περιοχής Αμμοχώστου. Όπως αναφέρει δημοσίευμα, υπό τον τίτλο «Άνοιγμα της πόλης-φάντασμα» της τουρκικής εφημερίδας Μιλιέτ σε ανταπόκριση του Σεφά Καραχασάν από τα κατεχόμενα, η αυτοαποκαλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ετοιμάζεται να κάνει ένα «ιστορικό βήμα». Όταν οι Eλληνοκύπριοι αναλάβουν την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την 1ην Ιουλίου, θα ανοίξει τα «Βαρώσια» για εγκατάσταση και όλοι οι Eλληνοκύπριοι θα μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους». Η τουρκική εφημερίδα ισχυρίζεται πως έχουν ήδη αρχίσει οι εργασίες για μονομερές άνοιγμα των Βαρωσίων. Ο Δήμαρχος Αμμοχώστου Αλέξης Γαλανός δήλωσε από την πλευρά του ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να επιμένει αμετάθετα στην επιστροφή της Αμμοχώστου με βάση τη δεύτερη συμφωνία κορυφής Κυπριανού – Ντενκτάς, αλλά και με βάση τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 550 και 789 και να δοθεί στα Ηνωμένα Έθνη και στη συνέχεια στους νόμιμους κατοίκους και στο νόμιμο κράτος».

Μελετώντας τις αποκαλύψεις της Μιλιέτ περί προσφοράς εγκατάστασης στη σκλαβωμένη νεκρή Αμμόχωστο σε όσους Eλληνοκύπριους έχουν εκεί περιουσία, υπό τον έλεγχο της τουρκοκυπριακής πλευράς και υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτή η τουρκική κίνηση στοχεύει στην επιτάχυνση της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξετάζοντας σε βάθος την εν λόγω κίνηση, αμέσως αποκαλύπτεται η κύρια κατεύθυνση της Τουρκίας, η οποία κινείται παράλληλα με τις απειλές του πολεμικού της στόλου σε σχέση με τα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ. Μέσω αυτής της διαξονικής απειλής (άνοιγμα Αμμοχώστου, υποθαλάσσιες έρευνες) η Τουρκία στοχεύει να επιτύχει σε μονομερή λύση του διζωνικού συνεταιρισμού. Η απώλεια μέρους της κυριαρχίας της υφιστάμενης Κυπριακής Δημοκρατίας με πρόσχημα το συνεταιρισμό δύο συνιστωσών κοινοτήτων, θα καταστήσει την Άγκυρα ισότιμο συγκυρίαρχο επί του συνεταιρισμού και άρα συνιδιοκτήτη της κυπριακής ΑΟΖ. Έχοντας τον απόλυτο έλεγχο του ψευδοκαθεστώτος Έρογλου, που αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης Ερντογάν, η Άγκυρα στοχεύει στην ιμπεριαλιστική της στρατηγική επέκταση και στον έλεγχο των κοιτασμάτων. Αυτή η κίνηση σίγουρα θα οξύνει και άλλο τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Την ίδια ώρα, στη Λευκωσία οι απευθείας συνομιλίες του Χριστόφια με τον Έρογλου οδηγούνται σε οριστικό αδιέξοδο. Αγκάθι των διαπραγματεύσεων αποτελεί το περιουσιακό. Ίσως δε, η συνάντηση αυτή των δύο ηγετών να ήταν και η τελευταία στις απευθείας συνομιλίες.

(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 01/04/2012)