Κύπρος: Πρώτα χρεοκοπία και μετά διχοτόμηση;

«Δεν είμαστε μόνοι μας» ήταν ένα από τα βασικά προεκλογικά σλόγκαν του εκλογικού επιτελείου του Αναστασιάδη. Προφανώς αυτό είχε να κάνει με τη φιλοξενία των εργασιών της Έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που διοργανώθηκε στην Κύπρο από το κόμμα που ηγείται, το ΔΗΣΥ.

Ένα μήνα μετά τις εκλογές και ο λαός της Κύπρου έχει υποστεί κοινωνικό σοκ μετά την επαίσχυντη απόφαση του Γιούρογκρουπ. Η εσωτερική ληστρική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων της Κύπρου, που δειλά δειλά είχε ξεκινήσει εν αναμονή της συνομολόγησης του Μνημονίου, μετατράπηκε εν μια νυκτί σε ληστρική επιδρομή από τα γεράκια της τρόικας και κατ’ επέκταση των Βρυξελλών, λεηλατώντας το βασικό πυλώνα της οικονομίας, το χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Όσο θα περνάει ο καιρός, θα τη βιώνει με το χειρότερο τρόπο, καθώς έπεται απότομη απομόχλευση στην οικονομία της, που θα οδηγήσει φυσικά σε απότομη κοινωνική κάθοδο. Ακριβώς το ίδιο θα συνέβαινε και σε μία οικονομία με ισχυρή παραγωγική δομή, αν οι μεγάλες της τράπεζες κατέρρεαν.

Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι η κυπριακή κοινωνία βιώνει ξανά τις συνέπειες του ταξικού συσχετισμού παγκοσμίως και τη διαπάλη για τον έλεγχο των μέσων παραγωγής. Η αρπαγή των ΑΟΖ και η εκμετάλλευση των εργαζομένων θα γίνει με τους όρους των μισθών πείνας που επιβάλλει η τρόικα. Η εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων θα οδηγήσουν την Κύπρο με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλύτερο δανεισμό και περισσότερα χρέη. Ο δε εθνικός πλούτος του λαού θα φυγαδεύεται στις μαύρες τρύπες των φορολογικών παραδείσων. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι η Κύπρος ένας από αυτούς τους «παραδείσους». Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ προκρίνουν την ηγεμονία της Γερμανίας στην ευρωπεριφέρεια αναθέτοντάς της την αποστολή της οικονομικής αποδυνάμωσης της Κύπρου για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της στον τομέα της ενέργειας.

Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του πρώην γ.γ. του ΝΑΤΟ και εκπρόσωπο της ΕΕ σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Χαβιέ Σολάνα που λίγο πολύ θεωρεί «άνθρωπο κλειδί τον Αναστασιάδη γιατί το 2004 υποστήριξε ένθερμα το Σχέδιο Ανάν» και που «τώρα στο τιμόνι της Κύπρου ίσως ξανανοίξει ο δρόμος για ένα νέο κύκλο διαλόγου και επίλυση της εδαφικής διένεξης που θα έβαζε την Κύπρο ακόμη περισσότερο εντός της ΕΕ και οι οικονομικές συνέπειες λόγω των ενεργειακών αποθεμάτων της θα εκτείνονταν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο».

Το πολυκλαδικό – πολυεθνικό μονοπώλιο, ως βασικός υποκινητής των εξελίξεων στην ΝΑ Μεσόγειο, προτάσσει τη μεταφορά μέσω Τουρκίας των τεραστίων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα ανοιχτά της Κύπρου γιατί αποτελεί την πιο οικονομική λύση. Όπως έκανε και στη περίπτωση της κατασκευής του διαδριατικού αγωγού φυσικού αερίου TAP, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστηρίζει με πάθος. Μέχρι και στο σημείο να απειλήσει την κυβέρνηση Σαμαρά ότι αν δεν υπογράψει, θα κάνει τα στραβά μάτια σε περίπτωση που η Τουρκία αντιδράσει βίαια. Σκοπός φυσικά είναι απομονωθεί ενεργειακά από την περιοχή η Ρωσία.

Έτσι η Τουρκία αποκτά σιγά σιγά κυρίαρχη θέση στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αφού ενεργειακά μετατρέπεται σε παίχτης – κλειδί για το δυτικό μονοπωλιακό κεφάλαιο. Παράλληλα, η στρατηγική συνεργασία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβιβ αποδεικνύεται μια φούσκα. Εύθραυστη ήταν και η «πολυμερής» εξάρτηση της Κύπρου, όπως με έπαρση την χαρακτήριζε η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια. Ιδίως έως τώρα που η Ρωσία κρατάει διστακτική στάση.

Δεν υπάρχει ένα κράτος στη σύγχρονη ιστορία που να συμμάχησε με το Ισραήλ και να ευνοήθηκε. Αντιθέτως, όλα έπαιξαν το ρόλο του υπηρέτη, ενώ στο εσωτερικό τους πάντα επικράτησαν πολιτικές και οικονομικές ανισορροπίες. Έπρεπε να περιμένει τρία περίπου χρόνια η συγγνώμη του Νετανιάχου προς τον Ερντογάν για τη δολοφονία των Τούρκων πλοίο «Μαβί Μαρμαρά». Υποτίθεται ότι το Ισραήλ είναι στρατηγικός σύμμαχος της Κύπρου. Μέχρι και οι ΗΠΑ τότε την είχαν καταδικάσει και τώρα πιέζουν για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο συμμάχων τους. Κι όλα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Ομπάμα στο Ισραήλ.

Την ίδια ώρα έχει απεμποληθεί η διαχρονική φιλική στάση προς τους αραβικούς λαούς στο όνομα της «στρατηγικής συμμαχίας» με το κράτος – στρατοκράτη, το Ισραήλ. Ο Λίβανος αρνείται να επικυρώσει διά του κοινοβουλίου του τη συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ που υπέγραψε με την Κύπρο το 2006, καθότι η ΑΟΖ Ισραήλ – Κύπρου καταπατάει κυριαρχικά δικαιώματα. Η Αίγυπτος μόλις πρόσφατα ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει την κυπριακή ΑΟΖ, ενώ είναι διατεθειμένη να καθορίσει με την Τουρκία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το «οικονομικό θαύμα» της Κύπρου, που ξεκίνησε στα τέλη του ’70 και τις αρχές του ’80 οφείλεται εν πολλοίς σε αραβικά κεφάλαια που εισέρρευσαν λόγω της αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Όλες αυτές οι ραγδαίες εξελίξεις οδηγούν για την ώρα την Κύπρο στη διεθνή απομόνωση. Τόσο απομονωμένη δεν υπήρξε ούτε την εποχή του Μακαρίου. Με φόντο την κυπριακή χρεωκοπία είναι πιο ευάλωτη από ποτέ. Πέρα από την απότομη φτωχοποίηση του λαού, κινδυνεύει και η ίδια της η υπόσταση ως ανεξάρτητου κράτους.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ (01/04/2013)

Cyprus – whose crisis?

The economic crisis in Cyprus erupted during the second cycle of the European recession of 2011 as a result of harsh austerity policies imposed since 2010 in Europe. It is a new crisis born out of a failed response to the original European crisis. These policies were (and still are) a basis for the divergence between Europe’s centre and periphery, meaning the countries of the core of the eurozone, with Germany being the dominant economy, and those of the southern Mediterranean.

Cyprus’s main problems were its inflated and unsustainable financial system, whose assets had reached eight times the GDP of the country, and the riskiness of the financial system that was exposed overwhelmingly to Greek bonds. It is worth noting that Greek bonds suddenly lost their value because of the lending terms imposed upon Greece by the Troika – the triumvirate of lenders to Eurozone countries including the IMF, European Commission and European Central Bank, in December 2012. The crisis in Cyprus, just as in the case of Iceland, can be characterised as ‘imported’.

Cyprus’s banking black hole

Cyprus’s financial crisis cannot be characterised as one of public profligacy as other periphery countries have been accused of, in particular Greece. Cyprus’s banking sector did not grow so recklessly and to an unsustainable size in order to best serve Cypriots’ social and economic needs. Despite relatively modest public debt and deficits, Cyprus is now in crisis due to the private financial sector’s rapid and ultimately unsustainable growth, for which Cypriot citizens are now paying. The terms of the revised agreement, despite the focus on levying a deposit tax only on large deposits, still represents an economic catastrophe in Cyprus’s near future, where a downturn more extreme and sudden than even that which has afflicted Greece is now expected.

It is often said that the best way to rob a bank is to buy one.   During the last few years, Laiki Bank and Bank of Cyprus lent billions to members of their boards and shareholders without receiving the required collateral and guarantees¹. A little-understood but important contributing factor to the Cypriot banking crisis was the investment in and exposure to Greek bonds from the secondary market as Cyprus’s banking business model began to feel the strain of reduced investment flows, due to the European financial crisis unfolding around it. Cyprus’s major banks turned to Greek sovereign debts as a desperate strategy to find cheap but profitable investments, despite the obvious risks from exposure to Greece.

Laiki Bank and Bank of Cyprus, Cyprus’ two major banking institutions, in particular bought ‘toxic‘ Greek bonds in the last few years, often at a discounted value as other European banks sought to divest themselves of the increasingly risky debts of Greece. In one prominent example, Greek sovereign bonds were purchased at an 18 per cent discount to their nominal value through the brokerage of Bank of Cyprus, from Germany’s Deutsche Bank. Deutsche was so desperate to sell that it had even offered 5 per cent commission to any agents who succeeded in selling these ‘toxic’ bonds. This catastrophic investment, whose losses were realized once Greek bonds were forcibly devalued by Greece’s latest Troika deal, represented €100 million euros of revenue for Bank of Cyprus’ brokerage company. Greece’s revised bailout conditions that were agreed by the Troika in December imposed a widely expected ‘haircut’ on holders of Greek bonds, forcing the Cypriot banks to accept major losses. This was the death-knell for Cyprus’s irresponsible financial titans. The likely losses on Greek bonds were widely identified in advance both locally and internationally, yet the Cypriot central bank dismissed them. When the haircut was inevitably applied, both banks collapsed.

A crisis foretold

The widespread rumours, denied during the last few months, concerning the cutting off of deposits have now been vindicated. The reason for denial is of course that Italy and Spain risk following this crisis pattern and the existing European support mechanism lacks the required surplus to repay such a potentially massive debt.  Hence the decision was made to penalise all Cypriot deposits-holders, no matter how small the size of their deposit.

 The rejection of this «forced cutting off» of deposits by Cyprus’s parliament should be applauded because it saved small savers in Cyprus and of course in other European countries, ensuring guarantees for deposits up to €100.000 are respected. Of course after the rejection from parliament, the group of eurozone finance ministers returned to the basic principle that the recapitalisation of banks will be accomplished by wiping out a portion of larger deposits, which will nevertheless lead to thorough devastation of the Cypriot economy. It is worth noting that the recent decision of the Troika bypasses the need for approval by the Cypriot parliament because it relates to uninsured deposits.

Despite its complicity in the Troika, the IMF has been widely lauded as it has increasingly gone public with the need for greater realism in the eurozone, in particular about the sustainability of the explosive growth of debt in bailed-out countries. Far from this image of a pragmatic, neutral and credible institution, the IMF – along with its Troika partners – endorsed the nonsensical initial agreement that violated the Europe-wide guarantee protecting small savers’ deposits, and even momentarily risked the stability of the entire European banking system. Instead, the only discernible position the Fund took was to push for the future revenues from Cypriot natural gas deposits to be included into the state budget, dedicating these un-tapped resources as revenues to service Cypriot debt. Of course, the Cypriot government succumbed to those pressures.

To saddle the Cypriot people with a €10 billion loan from the Troika, equivalent to 60 per cent of Cyprus’s annual GDP prior to the crisis, and to expropriate €7.6 billion from the pension funds is of course the most painful solution for the Cypriot people. The only solution that can guarantee their future is the unhindered bankruptcy of the failed Cypriot banks and the incorporation into Cypriot policy of the Iceland model, by establishing a framework for public and social control in order to guarantee the deposits of working people, not international investors and speculators whose interests seem to be paramount in discussions of Cyprus’s future. The nationalisation of oil and gas revenues and their utilisation for social needs could be a significant supporting measure in this difficult endeavour.

It is crystal clear that this debt was created by the speculative and self-interested choices of the ‘banksters’. This is the reason why the cancellation of the memorandum signed with the Troika is also vital. The creation of an an Audit Committee aiming to cancel the repayment of the Cypriot debt is imperative. The creation of such a Commission to examine the source and legitimacy of all public debt is also a legitimate democratic demand of all of the ordinary people in Cyprus who are bearing the burden of the crisis and demand to know its true causes.

Bretton Woods Update No. 85

Ο οικονομικός Αττίλας είναι εδώ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Την «τιμητική» της είχε η Λεμεσός την εβδομάδα που πέρασε καθότι φιλοξένησε τις εργασίες της Έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που διοργανώθηκε από το ΔΗΣΥ. Στη σύνοδο παρέστησαν αντιπροσωπείες όλων των δεξιών κομμάτων της Ευρώπης του κεφαλαίου, όπως η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, το προεδρείο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αρχηγοί κομμάτων και ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, Γερμανός ηγέτης δεν είχε πατήσει το πόδι του στη μεγαλόνησο. Μέσα σε δύο χρόνια η Μέρκελ το επισκέφθηκε δύο φορές και αυτές ακριβώς την ίδια ημερομηνία (11/1). Η πρώτη επίσκεψη έγινε με φόντο τον ενεργειακό πλούτο και συγκεκριμένα για το οικόπεδο 12. Αυτή τη φορά όμως ο σκοπός της άφιξης Μέρκελ ήταν αναβαθμισμένος. Φυσικά –γι’ αυτούς που αγαπούν τους αριθμούς και τα σενάρια συνομωσιολογίας– η ατζέντα της επίσκεψης περιλάμβανε και τον διάλογο που γίνεται για τα οικόπεδα 9 και 10, τα οποία είναι σε διαπραγμάτευση ανάμεσα στην κυβέρνηση και σε εταιρείες. Απώτερος σκοπός είναι η απόκτηση πλήρους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών από μεγάλες επιχειρήσεις –κυρίως του Βορρά– σε επίπεδο ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Το τελευταίο διάστημα η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, καθώς και άλλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και στελέχη του ΔΝΤ, έχουν υιοθετήσει τις γνωστές μαξιμαλιστικές θέσεις σε βάρος της Κύπρου. Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι γιατί πια αποτελούν τον πλέον ισχυρό πόλο στη διαπραγμάτευση για τους όρους συνομολόγησης του κυπριακού Μνημονίου. Αυτή η ισχύς έχει εν πολλοίς να κάνει με την άρνηση της Ρωσίας να χορηγήσει δάνεια, αλλά και με την υποταγή της κυβερνώσας Αριστεράς του νησιού. Με την ίδια λοιπόν συνταγή που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο υπάρχει μεθοδευμένη ευρωπαϊκή πίεση.

Οι επιθετικές δηλώσεις της Μέρκελ ότι «η Κύπρος δεν θα πρέπει να περιμένει κανενός είδους ειδική μεταχείριση στις διαπραγματεύσεις για τους όρους του Μνημονίου που την περιμένει» και ότι «οι διαπραγματεύσεις δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν σύντομα», είναι χαρακτηριστικές. Από την άλλη ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Όλι Ρεν έκανε σαφείς τις προθέσεις του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης να θέσει υπό την εποπτεία του τις κυπριακές τράπεζες. Με την επιβολή ενός νέου πλαισίου λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου, που θα εναρμονίζεται πλήρως με τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη δανειοδότηση της Λευκωσίας, θα μπει φραγμός στο ρωσικό κεφάλαιο, το οποίο υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε 26 δισ. δολάρια. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συνεχίσει να αποτελεί η Κύπρος φορολογικό παράδεισο για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, π.χ. για γερμανικές ναυτιλιακές. Αν ναι, τότε στο επίπεδο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών θα μιλάμε για επικυριαρχία του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης έναντι της Ρωσίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται μεθοδευμένα να δημιουργηθούν συνθήκες ανεξέλεγκτης φιλελευθεροποίησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου με την υποστήριξη ενός συντηρητικού δημόσιου και κρατικού τομέα.

Η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με την επίσκεψη Μέρκελ επέδρασε και στις πολιτικές εξελίξεις της Κύπρου. Στην ουσία επισφραγίζεται η επικυριαρχία της παραδοσιακής Δεξιάς του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, που εκφράζει πλέον και επίσημα τους πιο αντιδραστικούς κύκλους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της αναβολής της μαύρης συνόδου από τις αρχές Δεκεμβρίου στις αρχές Ιανουαρίου, στην καρδιά δηλαδή της προεκλογικής περιόδου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Νίκος Αναστασιάδης, στις δηλώσεις του ανέφερε ότι «η Άνγκελα Μέρκελ δεν θα επιμείνει στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και αυτό μπορεί να αποφευχθεί εφόσον το χρέος της Κύπρου είναι βιώσιμο». Μόνο που το κυπριακό χρέος είναι σίγουρα μη βιώσιμο και άρα η συνταγή που περιλαμβάνει ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου αλλά και του ορυκτού είναι δεδομένη.

«Θα ήθελα να σημειώσω ότι η Κύπρος πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της», ανέφερε η Mέρκελ. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η καθυστέρηση της υπογραφής του Μνημονίου έχει να κάνει με τη μη επίτευξη συμφωνίας στο τομέα των αποκρατικοποιήσεων.

Στα πολύ θετικά καταγράφεται η διοργάνωση διαμαρτυρίας έξω από το ξενοδοχείο που πραγματοποιήθηκε η σύνοδος από νέα πολιτικά ρεύματα που κινούνται αριστερά του ΑΚΕΛ, όπως είναι η ΕΡΑΣ, οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ και η ΝΕΔΑ. Μόνο απογοήτευση προκαλεί η αισθητή απουσία του ΑΚΕΛ και δη του συνδικαλιστικού του οργάνου ΠΕΟ, που δύο μέρες πριν στην ίδια πόλη, τη Λεμεσό, ο κόσμος του κατέκλυζε μαζικά την προεκλογική ομιλία του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Σταύρου Μαλά.

Η μάχη ενάντια στο μαύρο μέτωπο και την ΕΕ που επιβάλει μνημόνια οδηγώντας τους λαούς στη φτώχεια και στην εξαθλίωση είναι υπόθεση της Αριστεράς των ανατροπών και της νέας εποχής!

(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 13/01/2013)

Υποταγή του ΑΚΕΛ στον δρόμο του Μνημονίου

Λίγες μέρες μετά τη συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης Χριστόφια και της τρόικας, η ολομέλεια της κυπριακής Βουλής υπερψήφισε 24 μνημονιακά νομοσχέδια. Δεν χρειάστηκαν ούτε καν 30 λεπτά για την ψήφισή τους. Γεγονός που αποτελεί νέο «ρεκόρ γκίνες» στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Σημειωτέον ότι η πλειοψηφία των νομοσχεδίων ψηφίστηκε ομόφωνα. Μόνο τρία νομοσχέδια ψηφίστηκαν κατά πλειοψηφία. Μεταξύ αυτών που κράτησαν αρνητική στάση ήταν ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζ. Κουλία, γνωστός για τις ακροδεξιές του θέσεις και o πραξικοπηματίας Ν. Κουτσού, του ακροδεξιού ΕΥΡΩΚΟ.

Είναι πραγματικά απογοητευτικό να βλέπει κανείς κομμάτια της άκρας Δεξιάς να καταψηφίζουν κάποια από τα αντιλαϊκά μέτρα και να μην παρουσιάζεται έστω ένας «αντάρτης» από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΑΚΕΛ. Κάποιος από την κοινοβουλευτική ομάδα που να σεβαστεί τις όποιες αξίες και ιδανικά έχουν απομείνει από την ιστορία του ΑΚΕΛ.

Αντ’ αυτού, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού έκανε έκκληση να παραμείνουν όλοι σοβαροί και υπεύθυνοι και να χειριστούν τα ζητήματα στο διαμορφωμένο πλέον πλαίσιο της συναίνεσης. Η συγκεκριμένη δήλωση έγινε μετά από τη συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία από την οικονομική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία αποτελείτο από τον βουλευτή και καθηγητή Γιώργο Σταθάκη και τον καθηγητή Σπύρο Λαπατσιώρα.

Πρόκειται για δύο αντιπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ που μοιράζουν δεξιά –κι όχι αριστερά– διαπιστευτήρια στους κυρίαρχους κύκλους, προετοιμάζοντας το έδαφος προκειμένου να γίνουν κυβέρνηση. Ιδίως ο τελευταίος διαφημίζει συνεχώς το τελευταίο διάστημα το παράδειγμα της αριστερής κυβέρνησης Χριστόφια. Κατά τον καθηγητή Σ. Λαπατσιώρα η διαπραγμάτευση με την τρόικα θεωρείται επιτυχής και επιτρέπει την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων. Για πού και για ποιους όμως; Είναι γνωστό ότι η κρίση της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, που μαίνεται από το 1973, έχει περάσει σε μια νέα, πολύ πιο άγρια φάση. Σε ένα τέτοιο τοπίο η λογική του «ήπιου» Μνημονίου αποτελεί την απαρχή για το σάρωμα οποιασδήποτε κατάκτησης του εργατικού κινήματος. Αυταπατάται κανείς αν θεωρεί ότι αυτό το είδος σοσιαλδημοκρατίας –που βρίσκεται στο επίπεδο του τακτικισμού–- είναι σε θέση να σταθεί. Άμεση συνέπεια είναι η ενσωμάτωση των οργανωμένων φορέων της εργασίας στο κεφαλαιακό κατεστημένο, υποθηκεύοντας τον πλούτο του κόσμου της εργασίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνένοχη στάση αποχής της ΠΕΟ (ΑΚΕΛ) και της ΣΕΚ (ΔΗΣΥ) από τις κινητοποιήσεις επ’ αόριστο των εργαζομένων στους ημικρατικούς, έως ότου ανακληθεί η απόφαση που προβλέπει τη δανειοδότηση προς το κράτος ύψους 200 εκατ. ευρώ, από τα ταμεία συντάξεων των εργαζομένων της Σίτα και της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ).

Είναι δεδομένο ότι στο μέλλον το κυπριακό χρέος θα είναι μη βιώσιμο. Αυτό θα οδηγήσει σε κούρεμα των κυπριακών ομολόγων στα πρότυπα του ελληνικού PSI με αποτέλεσμα ο μόχθος των εργαζομένων στις ημικρατικές να θυσιαστεί.

(Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 22/12/2012)

Κύπρος: Προϋπολογισμός Μνημονίου

Προϋπολογισμός βάρβαρης λιτότητας είναι ο κυπριακός προϋπολογισμός για το 2013, ο οποίος έχει ενσωματώσει τα όσα υποδείχτηκαν από την τρόικα, χωρίς καν να έχει υπογραφτεί ακόμη επίσημα το Μνημόνιο. Κατακτήσεις που για δεκαετίες θεωρούνταν κεκτημένα, πλέον θα θεωρούνται ζητούμενα.

Συνολικά, ο μνημονιακός προϋπολογισμός περιλαμβάνει περικοπές στο κρατικό μισθολόγιο και στις κοινωνικές παροχές που θα αγγίξουν τα 1,35 δισ. (ή 7,5% του ΑΕΠ), την ίδια ώρα που 11,8 δισ. (ή 65,5% του ΑΕΠ) χορηγείται απευθείας στις τράπεζες από το κράτος. Ενώ η φοροδιαφυγή αγγίζει τα 1,3 δισ. (14% του ΑΕΠ)!

Τα πρώτα μεγάλα θύματα του Μνημονίου είναι 992 έκτακτοι ωρομίσθιοι –από το σύνολο των 1.806– που εργάζονται στον δημόσιο τομέα. Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι αποτελούν τους πλέον χαμηλόμισθους, ενώ η πλειοψηφία αυτών διαμένει σε αγροτικές και φτωχές περιοχές της Κύπρου. Μεσοβδόμαδα πραγματοποίησαν μαζική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Οικονομικών στην Λευκωσία. Στα αξιοσημείωτα περιλαμβάνεται η άρνηση του υπουργού να συναντηθεί μαζί τους με αποτέλεσμα να σπάσουν τον κλοιό της αστυνομίας και να εισέλθουν στο κτίριο του υπουργείου. Όμως η προσπάθειά τους ανακόπηκε από την ηγεσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων…Όπως αναφέρεται στο νέο μνημονιακό προϋπολογισμό για το πρώτο εξάμηνο του νέου έτους, 140.000 δικαιούχοι θα πάψουν να έχουν πρόσβαση στη δωρεάν περίθαλψη. Έχει ήδη επιβληθεί χαράτσι 10 ευρώ στις επισκέψεις στα τμήματα των Επειγόντων Περιστατικών από τον πρώην υπουργό Υγείας και νυν υποψήφιο του ΑΚΕΛ για την Προεδρία, Σταύρο Μαλά. Αυτός που έχει δηλώσει ότι όποιος υποψήφιος δεν ακολουθήσει αντιμνημονιακή γραμμή θα είναι ανεύθυνος. Ήταν το πρώτο μνημονιακό μέτρο σε προμνημονιακή –για την Κύπρο– εποχή. Γεγονός που χαιρετίστηκε φυσικά από την τρόικα. Χαράτσι επιβάλλεται και στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τις πολύτεκνες οικογένειες, ενώ προβλέπεται εξαίρεση του 3% επί των συντάξιμων απολαβών από το ταμείο χήρων και ορφανών. Παράλληλα, καταργούνται κοινωνικές παροχές ύψους 113 εκατ. ευρώ όπως οικογενειακά επιδόματα, εκπαιδευτικές χορηγίες κ.λπ.

Από την 1η Ιανουαρίου 2013, ο ΦΠΑ θα πάει στο 18% και το 2014 19%. Επίσης, από 8% σε 9% θα αυξηθεί ο μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ, ενώ μπαίνει επιπλέον φόρος 7 λεπτά ανά λίτρο στα καύσιμα. Φυσικά η φοροεπιδρομή δεν συνδυάζεται με αύξηση του εταιρικού φόρου, ο οποίος υπενθυμίζεται είναι ο χαμηλότερος στην ευρωζώνη. Παρά μόνο θα επιβληθεί ένα συμβολικό χαράτσι το οποίο είναι ενιαίο για όλες τις επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες.

Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο κυπριακός λαός θα βλέπει την τρόικα να εποφθαλμιά τον ορυκτό του πλούτο και την κερδοφόρα τηλεπικοινωνιακή εταιρεία Σίτα και την ΑΤΑ να καταργείται.

Τέλος, το ποσό των 18 δισ. ευρώ που θα δανειστεί η Κύπρος και ισούται με το ετήσιο ΑΕΠ της Κύπρου(!) μάλλον είναι φουσκωμένο από τους ντόπιους τοκογλύφους, οι οποίοι πίεζαν ασφυκτικά για την υπαγωγή της Κύπρου σε καθεστώς Μνημονίου και να βάλουν τον λαό να πληρώσει, όχι μόνο τις ζημιές των τραπεζών, αλλά και τις «προμήθειες» που ενδεχομένως να προκύψουν μέσα από τη δανειοδότηση, υποθηκεύοντας τον παραγόμενο πλούτο ολόκληρου του κυπριακού λαού.

(Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 02/12/2012)